Witold Sokała

Przewaga informacyjna i nowoczesne technologie to przyszłość wojny, co wcale nie oznacza, że armaty i karabiny, a w ostateczności także noże, pięści i zęby całkowicie przestaną być przydatne w walce

Rewolucyjne odwrócenie światowego systemu sojuszy, „oswojenie Putina i zatrudnienie go w swojej firmie” oraz wykorzystanie rosyjskiego potencjału w rywalizacji z Chinami – możliwe, że o taki scenariusz gra długofalowo Trump

Czy brutalna terapia, którą ordynuje NATO prezydent Donald Trump, w dłuższej perspektywie wzmocni pacjenta, czy raczej go zabije?

Unia rozpoczyna manewr odwrotu od polityki migracyjnej, narzuconej Europie mniej więcej trzy lata temu przez kanclerz Angelę Merkel; polityki będącej jedną z przyczyn poważnego kryzysu

Prawdopodobne, że przeciwko francusko-niemieckiemu sojuszowi stanie rząd włoski, niejasne jest na razie stanowisko Grecji, Portugalii i Hiszpanii, a mniejsi uczestnicy eurostrefy pewnie nie będą się spieszyć ze wsparciem

Trump, ostentacyjnie i ku rozczarowaniu europejskich liderów wyjeżdżając ze szczytu G7 przed jego zakończeniem tylko po to, by spotkać się z Kimem – po prostu nadrobił zaległości i odzyskał inicjatywę w polityce dalekowschodniej

Jaka przyszłość czeka NATO? Czy potrafi dostosować się do nowych wyzwań i zagrożeń, pozostając główną platformą współpracy Zachodu w dziedzinie bezpieczeństwa, czy raczej dryfuje w stronę roli atrapy?

Wbrew oficjalnym deklaracjom, denuklearyzacja Półwyspu Koreańskiego nie jest raczej celem gry, a jedynie narzędziem do realizacji bardziej dalekosiężnej wizji

Czym tak naprawdę jest zaproszenie prezydenta Rosji przez prezydenta USA do wizyty w Waszyngtonie?

Po próbie zabójstwa Skripala Zachód pogroził Putinowi palcem energicznie – ale mało prawdopodobne, by te gesty wystarczyły dla utemperowania kremlowskich chuliganów

Angela Merkel niedawno zawarła polityczne małżeństwo z rozsądku, budując koalicję rządową z socjaldemokratami. Czy równie pragmatyczny mariaż jest gotowa zawrzeć z rządem Prawa i Sprawiedliwości w Warszawie?

Na tle europejskiej mizerii wojskowej pozytywnie wyróżniają się dwie armie: francuska i brytyjska, ale i w tych armiach kryzys daje się we znaki – Francuzi zalecany cykl szkolenia bojowego z 90 dni w roku ze względów oszczędnościowych skrócili ostatnio do 50, a Brytyjczycy poszli dalej w redukcji stanów liczebnych armii i floty i dyskutowali o ograniczeniu potencjału odstraszania nuklearnego