Jaka przyszłość czeka NATO? Czy potrafi dostosować się do zupełnie nowych wyzwań i zagrożeń, pozostając główną platformą współpracy Zachodu w dziedzinie bezpieczeństwa, czy raczej dryfuje w stronę roli atrapy, próbującej co najwyżej maskować strategiczne konflikty między swymi kluczowymi członkami? Jeśli zaś przetrwa, to czy położy wystarczający nacisk na to, co nas interesuje najbardziej – czyli na gwarantowanie twardego bezpieczeństwa swej wschodniej flanki oraz pogłębianie solidarnej i efektywnej współpracy w obszarach m.in. energetyki oraz zagrożeń informacyjnych i informatycznych? Ci, którzy liczyli, że odpowiedzi na powyższe pytania przybliży nam warszawska sesja Zgromadzenia Parlamentarnego NATO, srodze się zawiedli. Kilkuset polityków z tabunem asystentów i doradców jadło, piło i – owszem – dużo mówiło. Tyle że rzadko po to, by nas poinformować „jak jest...