Polityka zagraniczna Polski

Rządowa narracja zgrabnie unika tematu różnic dzielących PiS z nową szefową Komisji Europejskiej. Tymczasem możemy spodziewać się kontynuacji polityki Timmermansa

Prezydent Nausėda posługuje się w relacjach z Polską retoryką zgody i dialogu. Póki co jednak nie ma mowy o postępie – a na pewno nie jest nim pomysł, by polskie nazwiska zapisywać na drugiej stronie paszportu

Dobra wiadomość: główna partia opozycyjna ma bardzo dobry program polityki zagranicznej. Niestety, jest też wiadomość zła – realność wdrożenia tego programu stoi pod dużym znakiem zapytania

Deklaracja o zwiększeniu obecności wojsk USA to róża z kolcami. Jesteśmy dzięki niej bezpieczniejsi, ale stwierdzenia ministra Szczerskiego, że dzięki porozumieniu Polska staje się regionalnym centrum bezpieczeństwa to albo czysta propaganda, albo radykalne samodurstwo

Sam fakt istnienia Parlamentu Europejskiego i organizacji wyborów do niego stanowi – póki co karkołomną, ale realną – próbę dołożenia cegiełki do tworzenia europejskiego demosu

Koło ratunkowe w postaci ustawy anty-447, jakie rzucił PiS-owi ruch Kukiz’15, było całkiem sensowne. PiS jednak nie umiał (nie chciał?) go złapać i wykorzystać szansy

Nie ma co liczyć na zaostrzenie się europejskiego kursu wobec Rosji. Zabiegać trzeba o utrzymanie obecnego, i załagodzenie transatlantyckich sporów. Zbyt daleko posunięte usamodzielnienie się Europy otwiera pole dla rosyjskiej gry