Polityka zagraniczna Polski

Zwrot wraku Tu-154 przez Rosję i walka z europejskim federalizmem vs „przywracanie normalności” w relacjach z unijnymi potęgami i wodór jako przyszła podstawa energetyki. Porównujemy propozycje KO i PiS w zakresie polityki zagranicznej i bezpieczeństwa

Stany Zjednoczone odbierają Polsce status klienta, który ma prawo podejmować negocjacje z patronem, i nadają jej status najmity, który nie ma prawa do ochrony własnych interesów. Szansą wyjścia z tego statusu jest większe zaangażowanie w politykę wschodnią UE, do którego jesteśmy zapraszani

„Nie jesteśmy jedynie sojusznikami, jesteśmy rodziną” – powiedział w Warszawie Pence, i pewnie miał to być miód na serce gospodarzy. Ale jeśli czytać te słowa na zimno, to trzeba zauważyć, że zawierają sporo brutalnej prawdy

Przedstawiając nominację Ursuli von der Leyen jako zwycięstwo Polski i krajów Grupy Wyszehradzkiej, obóz PiS stał się zakładnikiem własnego sukcesu. Potwierdza to przebieg wizyty szefowej KE w Polsce

Rządowa narracja zgrabnie unika tematu różnic dzielących PiS z nową szefową Komisji Europejskiej. Tymczasem możemy spodziewać się kontynuacji polityki Timmermansa

Prezydent Nausėda posługuje się w relacjach z Polską retoryką zgody i dialogu. Póki co jednak nie ma mowy o postępie – a na pewno nie jest nim pomysł, by polskie nazwiska zapisywać na drugiej stronie paszportu

Dobra wiadomość: główna partia opozycyjna ma bardzo dobry program polityki zagranicznej. Niestety, jest też wiadomość zła – realność wdrożenia tego programu stoi pod dużym znakiem zapytania

Deklaracja o zwiększeniu obecności wojsk USA to róża z kolcami. Jesteśmy dzięki niej bezpieczniejsi, ale stwierdzenia ministra Szczerskiego, że dzięki porozumieniu Polska staje się regionalnym centrum bezpieczeństwa to albo czysta propaganda, albo radykalne samodurstwo

Sam fakt istnienia Parlamentu Europejskiego i organizacji wyborów do niego stanowi – póki co karkołomną, ale realną – próbę dołożenia cegiełki do tworzenia europejskiego demosu

Koło ratunkowe w postaci ustawy anty-447, jakie rzucił PiS-owi ruch Kukiz’15, było całkiem sensowne. PiS jednak nie umiał (nie chciał?) go złapać i wykorzystać szansy