Zakończyć wojnę o przeszłość. Nowy model polityki pamięci dla Polski

Polityka pamięci prowadzona przez środowiska liberalne przypominała zepsuty zegarek. Zegarek, który się spóźniał, zatrzymywał, czasem nawet cofał. Prawica słusznie krytykowała jego działanie, ale koniec końców zdecydowała się naprawę za pomocą młotka. Dziś przywrócenie zegarkowi sprawności wydaje się jeszcze bardziej problematyczne. Zaproponowanie sensownego, akceptowalnego dla społeczeństwa i jego elit, a zarazem możliwego do realizacji wariantu polskiej polityki historycznej jest zadaniem godnym Syzyfa. Z każdym upływającym rokiem jest też trudniejsze. Dlatego, zanim przedstawię kilka propozycji uczynienia polityki pamięci mniej konfliktogenną, a skuteczniejszą, chciałbym najpierw przeanalizować dwa kluczowe teksty odnoszące się do tego zagadnienia, potem zaproponować sposób mapowania różnych rodzajów polityki pamięci, wreszcie omówić jeden aspekt tejże polityki (relacje z Ukrainą) i na tej podstawie pokazać, dlaczego nam się do tej pory nie...