Recenzje

Ta książka generuje sympatię i współczucie, gdy dotyczy maszyny Gułagu w Sowietach. Podnosi jednak również kwestię braku lojalności polskiej arystokracji, w tym samego autora, wobec swoich korzeni

Nad Sekwaną zarówno dyskusje wokół czytelnictwa, jak i żywe zainteresowanie opinii publicznej książkami ma źródło w traktowaniu literatury jako czynnika państwowotwórczego

Nowa książka Besançona jest jak powiew intelektualnego powietrza. Rozwiewa narosłe wokół Rosji mity stworzone przez nią samą i podtrzymywane przez zachodnich intelektualistów

Fragmenty opowieści Tony’ego Judta poświęcone tematyce żydowskiej czytałem z pewnym dyskomfortem, ale i ze świadomością, że nie sposób ich nie zauważyć i nie odnotować

Niepokoje i dylematy II RP, które okiem wytrawnego socjologa przedstawił pisarz, są niczym przy poczuciu wszechogarniającej klęski towarzyszącej byłemu komisarzowi w nowym ustroju

Ta biografia stanowi także element biografii prywatnej, intelektualnej i publicystycznej jej autora. Nie sięgnąłbym po tę lekturę, gdyby nie nazwisko Graczyka. Nie zawiodłem się

Savyon Liebrecht napisała tekst, który pokocha kamera. Na scenie brakuje mu jakiejkolwiek skali. Dowiódł tego Wawrzyniec Kostrzewski na deskach Dramatycznego

Wołek opublikował książkę, która w normalnym państwie stałaby się przyczyną intelektualnego fermentu i dyskusji. W słabym państwie słabe są jednak nie tylko instytucje rządowe

„Resortowe dzieci. Media” Kani, Targalskiego i Marosza wywołały burzę. Skrajne reakcje, ostre dyskusje i szybka wyprzedaż nakładu potwierdzają, że to bodaj najważniejsza książka ostatnich miesięcy

Być może nie należy mieć pretensji o to, że ktoś stworzył coś niezgodnego z naszymi oczekiwaniami. Niemniej „Zmęczona. Rzecz o kryzysie Europy Zachodniej” Marka Magierowskiego pozostawiła we mnie wielki niedosyt

„Demokrator” Goćka to imponujące osiągnięcie. Żadna wydana w ostatnich latach polska książka nie zasiała w mojej głowie tak wielu niepokojących myśli

„Nosorożec” Ionesco w realizacji Tyszkiewicza to dowód na możliwą do uzyskania komunikatywność dramaturgii trudnego absurdysty, ale i na dojrzałość reżysera