Pandemia usamodzielnia drogę duchową

Twoje spojrzenie na rzeczywistość duszpasterską i duchową jest specyficzne, bo z jednej strony przez lata pracowałeś na parafii w wielkim mieście, a teraz jesteś proboszczem w niewielkiej puszczańskiej miejscowości. To sprawia, że na rzeczywistość Kościoła możesz spoglądać z różnych miejsc i z różnych perspektyw. Jakie potrzeby duchowe, twoim zdaniem, uruchomia pandemia? To zależy od tego, kto gdzie mieszka, gdzie funkcjonuje. Tak naprawdę nie ma jednej – socjologicznie i społecznie Polski i jednego – socjologicznie i społecznie – Kościoła. Ja sam pochodzę z niewielkiej miejscowości, potem przez lata pracowałem w wielkim mieście, a teraz znowu wróciłem na wieś, do przepięknej puszczy. I z perspektywy tej drogi mogę powiedzieć, że tym, co jest charakterystyczne dla wielkiego miasta jest to, że ludzie tam...