Krzysztof Wołodźko

Znajomość ordoliberalizmu mogłaby stanowić niezłą odtrutkę na częściowo cyniczny, częściowo skrajnie naiwny, a zwykle – nieodpowiedzialny i egoistyczny „liberalizm po polsku”

Romantyzm bez realizmu był na ogół lekkoduchostwem. Realizm bez romantyzmu okazywał się nierzadko „patriotyzmem folksdojczów”. Sens ma tylko ich synteza

W wyobraźni naszych elit istnieje przede wszystkim stolica

Chrześcijański liberał popełniał gruby błąd, sądząc, że promowana przez niego wizja etyki (i antropologii) zakładająca sojusz kapitalizmu i chrześcijaństwa jest niezbędna dla tego pierwszego

Uznanie, że Rosja będzie się rozszerzać na zasadzie domina, wydaje mi się błędne. To państwo ma w Polsce swoje interesy, ale nie należy oczekiwać zielonych ludzików w Warszawie

Im głośniej bijemy w patriotyczny bębenek, tym mniej w tym treści dla Polski. Ta teza, którą można wysnuć z dorobku prof. Łagowskiego, powoduje, że jest on myślicielem źle widzianym

Nasz program świadomie kierujemy do 5 proc. naszego społeczeństwa. Rzecz w tym, że to te 5 proc., które może pchnąć Polskę w kierunku większej podmiotowości

Roman Pawłowski, jak kiepski uczniak, zza pleców filozofa próbował wydukać lekcję nowoczesnej polskości (bez polskości), ale zbyt słabo przygotowany uraczył publikę gazetowyborczym stereotypem

Współczesną polską tożsamością jest brak tożsamości. I podobnie jak w mediach królują z reguły tematy zastępcze, tak w przestrzeni publicznej dominują ideologie zastępcze

Dogmat: „nie stać nas na politykę społeczną” coraz wyraźniej razi swoją nieodpowiedzialnością w kraju, który wciąż płaci koszty transformacji opartej w dużej mierze na komercjalizacji wszelkich sfer życia

Utrata kontroli nad „bazą”, czyli samorządową Polską, to niebagatelna stawka: władza centralna, która traci władzę lokalną, jest jak człowiek po amputacji rąk i nóg

Polacy nie dbają o to, jak wygląda ich kraj: oddali przestrzeń we władanie sił rynkowych i samowoli jednostek