Wzgardzony Prometeusz

Ludzie małostkowi, nadęci pychą albo też, bo nie brakuje przecież i takich, chorobliwie przewrażliwieni na swoim punkcie (kiedyś określano ich mianem „francuskich piesków”, dziś mówi się raczej o „śnieżynkach”) żachnęli się na wpis reżysera i menedżera kultury, zwanego czasem „polskim Juliuszem II” Waltera Chełstowskiego, który brak wystarczająco gniewnej reakcji Polaków na pojawiające się przed wyborami rewelacje posumował celną frazą „biomasa nie słucha”. Głęboko zakorzenione w antropologii określenie kondycji ludzkiej wstrząsnęło dusznym światkiem ludzi opętanych miłością własną, celebrujących status z elegancją godną indyka, bądź zwyczajnie przepełnionych kompleksami niższości. „Jak można określać ludzi mianem biomasy!” – zaszeleściły wszystkie te powiatowe trzciny myślące, szybko przekwitające talenty. Nie zrozumieli Chełstowskiego. Wzięli go za jakiegoś propagandzistę, za hejtera, który wyklucza inaczej myślących, marginalizuje ich i...