Niebieski okres antropocenu

Wszyscy mówią „Halloween, Halloween”, a ja Halloweenu na oczy nie widziałem – uśmiecha się znajomy ksiądz z kampinoskich Lasek, nieświadom ani tego, że parafrazuje Jerofiejewa, ani tego, że żyje w bańce. W większym mieście bowiem, położonym w pobliżu Lasek, co roku liczniejsze są hordy dzieci galopujących w prześcieradłach uliczkami osiedli (zwykle w towarzystwie zatroskanych o pociechy mamuś, bo żarty ze śmierci są cool, ale na pasach trzeba uważać). Coraz mniej w tym podyktowanego amerykanofilią imitowania klimatów z ciepłych seriali o życiu w suburbiach, coraz więcej ogólnoszkolnej mody, podszytej u rodziców przekorą wobec „tych, co zakazują” (ktoś zakazuje?). Producenci plastikowych dyń z miejscem na świeczkę i zestawów do wampirycznego makijażu zacierają ręce (w USA zyski ze sprzedaży gadżetów halloweenowych już w...