Już od wielu dekad dochody z eksportu węglowodorów są dla Moskwy podstawą budżetu i umożliwiają prowadzenie imperialnej polityki. Podważenie pozycji Rosji na rynkach ropy i gazu jest celnym ruchem strategicznym, który ma skruszyć fundament rosyjskiego imperializmu. Dziś jak na dłoni widać, że Europa zbyt silnie uzależniła się od dostaw surowców ze wschodu. Trwają intensywne prace nad dywersyfikacją kierunków dostaw. Europa nie ma możliwości uwolnienia się w całości od dostaw gazu z Rosji – co najmniej do końca roku 2023. Inaczej sprawa wygląda z dostawami ropy i produktów naftowych, choć i tutaj nie jest tak prosto. W ogólnym uniesieniu, związanym z poparciem dla Ukrainy w jej walce o wolność i niepodległość, zatracamy czasami zdolność realnej oceny sytuacji. A trzeba przyznać, że...