Bitwa się kończy, wojna się zaczyna

Przed szczytem NATO w Wilnie w lipcu 2023 roku pisaliśmy w NK o potrzebie zredefiniowania sposobu wspierania Ukrainy i stworzenia nowej architektury bezpieczeństwa na flance wschodniej NATO. Postulowałem zinstytucjonalizowanie „koalicji chętnych” i sieć bilateralnych zobowiązań państw zagrożonych przez Rosję. Wczesnym latem, gdy żywe były jeszcze nadzieje na przełamującą kontrofensywę, pisanie o konieczności podjęcia rozmów o zawieszeniu broni brzmieć mogło jak defetyzm i być opacznie rozumiane, w szczególności wyrwane z kontekstu, jako polityczne wspieranie Rosji z jej nabytkami terytorialnymi. Wybiegając w przyszłość, proponowaliśmy zatem realne gwarancje bezpieczeństwa ze strony Polski, Rumunii, państw bałtyckich, Szwecji i Finlandii, bazujące na wnioskach komisji Jermaka-Rasmussena z jesieni 2022 roku. Za kluczowe uznano tam zobowiązanie gwarantów do podjęcia błyskawicznych działań (24-72 godziny od ataku), co skutkowałoby uniemożliwieniem...