Jarema Piekutowski

Jeśli rozpoznamy jak najwięcej stresorów z różnych obszarów, to należy zastanowić się, czy możemy któreś z nich usunąć albo zmniejszyć wpływ ich oddziaływania. I znów: nie chodzi o wychowywanie bezstresowe, o skasowanie wszystkich stresorów, tylko o ich redukcję, która będzie służyć naszemu celowi

Wiele razy wieszczono koniec PiS-u, ale władza była odporna. Jednak obecna kumulacja negatywnych zdarzeń w połączeniu ze zmiennymi emocjami wokół pandemii COVID-19 może sprawić, że Kaczyński i ekipa znajdą się w kłopotach

Epikur w jednym ze swoich listów pisze do adresata: jeśli ważne dla ciebie jest zdrowie twojej duszy, filozofuj! Niektóre współcześnie nurty w psychoterapii, na przykład terapia poznawczo-behawioralna, świadomie odwołują się do stoickich praktyk i inspiracji

Parafrazując Stefana Kisielewskiego, można powiedzieć, że polska odmiana demokracji nieliberalnej bohatersko rozwiązuje problemy nieznane w innych ustrojach

Już przed rozpoczęciem pandemii podejście oparte na społecznym dystansowaniu było częścią kultury strachu. Przez pandemię idea, że nie powinniśmy być zbyt blisko siebie, może pozostać normą, gdy zagrożenia SARS-Cov-2 dawno już nie będzie

W kulturze strachu istnieje jedna wartość, w którą wszyscy uwierzyliśmy. To „święte bezpieczeństwo”, które stało się celem samym w sobie. Widzimy to w bezprecedensowej chęci ludzi do poddawania się restrykcjom w dobie pandemii

Czym jest kontrola nad lękiem społeczności? Jest przede wszystkim władzą nad wyobrażeniami, nadawaniem im znaczeń i budowaniem sieci skojarzeń w umysłach

Jeden biskup przez czterdzieści lat molestujący kleryków i księży demoralizuje całe zastępy duchownych. Jest jak wirus, który niszczy Kościół od wewnątrz

Jeśli Kościół chce przetrwać w warunkach narracyjnej apokalipsy, musi zejść do głębi i ponownie zadać fundamentalne pytania. Dlaczego narracja Kościoła przestaje być przekonująca dla młodszych pokoleń? Dlaczego nie porusza ich serc Dobra Nowina? A może w ich odbiorze stała się „złą nowiną”?

Zaufanie do posłów i ministrów w 1995 r. było jeszcze stosunkowo wysokie, i spadek nastąpił dopiero w kolejnych latach. Rozczarowali nas także ci, którzy mieli pokazywać, jaki jest świat (dziennikarze) i uczyć, jak w tym świecie żyć (księża)

Szymon Hołownia prezentuje w swoim programie wizję, która częściowo może być bardzo bliska republikańskiemu myśleniu, zwłaszcza na poziomie diagnozy państwa i społeczeństwa, choć w innej części przebija z niej tęsknota za tym, żeby „było tak jak było”