Rumuński czujnik nastrojów

Określenie rumuńskiej sceny politycznej mianem niestabilnej z pozoru wydaje się oczywiste. Zmienność ta jest jednak fatamorganą, za którą kryje się wieloletnia dominacja Partii Socjaldemokratycznej. Czy rozpad współtworzonej przez nią koalicji rządowej to zapowiedź początku końca tego silnego ugrupowania i zarazem obraz ogólnoeuropejskich tendencji? Pobieżny rzut oka na Rumunię po 1989 roku mógłby wskazywać, że tamtejsza demokracja parlamentarna przybrała formę typową dla wielu krajów europejskiego Południa. Często zmieniające się gabinety, nawet w obrębie tej samej większości rządowej, uczyniły z urzędu premiera pracę zdecydowanie sezonową. Tylko w rzadkich porywach szefowie rządów w Bukareszcie są w stanie przetrwać na stanowisku chociażby połowę standardowej, czteroletniej kadencji parlamentu. Jeszcze częstsze są karuzele z wymianą ministrów. Niejednokrotnie arytmetyczni zwycięzcy wyborów nie są w stanie uzyskać większości...