Nie masz czasu na zapoznanie się z całością artykułu? Wystarczy, że klikniesz ikonę „oznacz artykuł do przeczytania później”. Wszystkie zapisane publikacje znajdziesz w profilu czytelnika
Koniec państwa opiekuńczego
04.04.2017
Chodzi o to, by odejść od sytuacji, w której opieka państwa „należy się” wszystkim, w kierunku rzeczywistej realizacji zasady pomocniczości
Chodzi o to, by odejść od sytuacji, w której opieka państwa „należy się” wszystkim, w kierunku rzeczywistej realizacji zasady pomocniczości „Czy ktokolwiek jest w stanie wyobrazić sobie nasze życie bez powszechnej służby zdrowia, bez systemu ubezpieczeń socjalnych, bez rent i emerytur?” – pytał Krzysztof Rak w swoim tekście „Nacjonalizm w obronie welfare state”. Oczywiście są tacy, którzy mają do tego stopnia rozwiniętą wyobraźnię (libertarianie, „oddolni” anarchiści), ale to margines. Nawet stereotypowi polscy liberałowie z Centrum im. Adama Smitha promują wprowadzenie emerytury obywatelskiej, a niektórzy, jak np. Cezary Kaźmierczak ze Związku Przedsiębiorców i Pracodawców, wypowiadają się pozytywnie na temat programu „500+”. A czymże innym jest „500+” i zapewniona, nawet jeśli na granicy głodu, emerytura obywatelska, jak nie podstawowym dochodem gwarantowanym, dla osób znajdujących...
Zastępca dyrektora "Nowej Konfederacji". Politolog, dziennikarz, tłumacz, współpracownik Polskiego Radia Lublin. Pisze doktorat z ekonomii i finansów w Szkole Doktorskiej Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Publikował i publikuje też m.in. w "Gościu Niedzielnym", "Do Rzeczy", "Rzeczpospolitej", "Gazecie Wyborczej", "Tygodniku Powszechnym" i "Dzienniku Gazecie Prawnej". Tłumaczył na język polski dzieła m.in. Ludwiga von Misesa i Lysandera Spoonera; autor książkek "W walce z Wujem Samem", "Żadna zmiana. O niemocy polskiej klasy politycznej po 1989 roku", "Mała degeneracja", współautor z Tomaszem Pułrólem książki "Upadła praworządność. Jak ją podnieść". Mąż, ojciec trójki dzieci. Mieszka w Lublinie.
Zobacz
01-19-2022 |
Bartłomiej Radziejewski
Przyśpieszenie geopolityczne, które przegrywamy. Cz. 9: Rewolucja technologiczna, szybciej!
Cyfryzacja i transformacja energetyczna są coraz ważniejszymi czynnikami wyścigu o potęgę. Tymczasem Polsce wydaje się grozić cyfrowy neokolonializm. Jesteśmy też w ogonie rewolucji energetycznej
“W tym roku sam Fundusz Ubezpieczeń Społecznych otrzyma z budżetu państwa dotację w wysokości 46,7 mld złotych (a przecież to tylko nieco ponad połowa jego dochodów), zaś Fundusz Emerytalno-Rentowy rolników 17,5 mld złotych. ”
Ciekaw jestem, ile wychodzi odpowiednio w przeliczeniu na jednego rolnika i jednego pracownika ?
A najtańsze byłoby niewolnictwo. I do tego zresztą obecny system dąży. Każde bowiem rozwiązanie, system gospodarczy dotknięty jest patologią.
Bez przesady można powiedzieć, że zarówno system liberalny (kapitalistyczny) jak i jego przeciwieństwo czyli komunizm dążą do tego samego celu tylko z przeciwnych kierunków – koncentracji władzy i kapitału. W przypadku komunizmu koncentracja władzy następuje w rękach partii (polityków), a wytwórczość jest pod ich kontrolą, natomiast w systemie kapitalistycznym władza jest w rękach korporacji głównie finansowych, energetycznych, które kontrolują polityków.
Oba systemy dążą do koncentracji władzy – wolny rynek, konkurencja jest tylko przejściowym etapem kapitalizmu. Od samego początku na wolnym rynku chodzi o eliminację konkurencji, zdobycie pozycji dominującej, stworzenie kartelu i monopolu w celu maksymalizacji zysku.
500+ (które jest de facto zwrotem podatku) i programy tzw. socjalne czy w ogóle cała działalność państwa służy redystrybucji – gdyby płace były wyższe to nie byłoby takiej potrzeby, ale płace nie będą wyższe na tak konkurencyjnym (a dodatkowo zdominowanym, zmonopolizowanym) rynku gdzie cena jest kluczowym wyznacznikiem, a uzyskuje się je tnąc koszty pracy czy wręcz zatrudnienie.
Stąd postępująca pauperyzacja, prekariat, powszechne zjawisko biednych pracujących. W dzisiejszych warunkach gospodarczo-społecznych nie powstanie już klasa średnia tak jak w bogacących się społeczeństwach zachodu po II WŚ (warto też byłoby się przyjrzeć dokładniej jaka wtedy była gospodarka i rola państwa w gospodarce – a była niemała).
Współcześnie państwo jest balanserem w systemie, musi być elastyczne, adekwatnie reagować na zmiany i niwelować ich negatywne skutki. Odpowiedzią nie jest ani model kapitalistyczny, ani socjalistyczny – można by powiedzieć, że coś pomiędzy. W istocie jest to aktywne państwo.