Biust banitą

Tak, to było mocne posunięcie. „Wyborczej” udało się na chwilę zgalwanizować scenę medialną jak za dawnych, dobrych czasów, o ileż skuteczniej niż tuzinem faktur. Wykupić za grosze podupadający, campowy w swojej przaśności tygodnik erotyczny, po czym wypełnić jego numer feministycznymi treściami – i to na ósmego marca! – po czym zamknąć z trzaskiem? Naprawdę, jest w tym jakiś zamysł, błysk i fantazja, niczym w ostatniej szarży lekkiej brygady, wspartej finansowo, jak słyszymy, przez PNB Paribas. Inna rzecz, że można się było jeszcze trochę podroczyć, pogrillować. Wyczekać. Zemsta smakuje wszak najlepiej na zimno, a już subwersja – tylko skruszała. Można więc było wyczekać i spróbować strategii niczym ze skeczów Monty Pythona. Ot, choćby niezapomniany „Dirty Phrasebook”, w którym John Cleese, posługując...