Uniwersalny dochód podstawowy to nie socjalizm

Nie masz czasu na zapoznanie się z całością artykułu?

Wystarczy, że klikniesz ikonę „oznacz artykuł do przeczytania później”. Wszystkie zapisane publikacje znajdziesz w profilu czytelnika

Twardy rdzeń i koniec europejskiego złudzenia

01.11.2016

Krzysztof Rak

Bogate kraje Północy prędzej czy później wstrzymają transfery do krajów dłużników. Te zbankrutują, co pociągnie za sobą rozpad strefy euro i rozwód Berlina z Paryżem. Wtedy dopiero rozpoczną się reformy UE Kryzys w strefie euro zmieni nasze obiegowe poglądy na temat przyszłości Unii Europejskiej. Ujawni utopijność projektu europejskiego państwa federalnego, a więc także koncepcji twardego rdzenia. Zmieni konstelację na kontynencie, wskutek rozpadu osi Berlin-Paryż. Koncentryczne kręgi Mocarstwa zachodnie w latach 90. XX wieku podjęły decyzję o przyjęciu do struktur integracyjnych państw środkowej i południowej Europy. W perspektywie UE miała liczyć prawie 30 członków. To wymagało gruntownego przemyślenia dotychczasowych mechanizmów współpracy, w pierwszej kolejności procesów decyzyjnych. Europejskie elity doszły do przekonania, że nie da się utrzymać zasady homogeniczności integracji, tzn. takiego...

Chcesz uzyskać darmowy dostęp do całości materiału?

Zaloguj się do swojego konta lub utwórz nowe konto i zapisz się do newslettera

Krzysztof Rak

Dyrektor zarządzający FWPN, historyk filozofii, tłumacz, publicysta, ekspert w dziedzinie stosunków międzynarodowych. Absolwent filozofii na Uniwersytecie Warszawskim. Przez kilka lat był asystentem na Wydziale Filozofii filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku (obecnie Uniwersytet w Białymstoku). W latach 90. pracował jako urzędnik w Kancelarii Prezydenta, Ministerstwie Spraw Zagranicznych oraz Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, gdzie zajmował się problematyką międzynarodową (stosunki polsko-niemieckie, polityka europejska). Potem został rzecznikiem prasowym Polskiej Wytwórni Papierów Wartościowych. W latach 2006–2008 był członkiem zarządu FWPN. W latach 2007–2009 pracował w TVP, najpierw jako szef redakcji zagranicznej Agencji Informacji TVP, a potem jako szef „Wiadomości”. Od drugiej połowy lat 90. prowadzi działalność publicystyczną (tematyka międzynarodowa) przede wszystkim w „Życiu” i „Wprost”. Ponadto publikował w „Gazecie Wyborczej”, „Gazecie Polskiej”, „Naszym Dzienniku”, „Frankfurter Allgemeine Zeitung”, „Die Welt”, „Handelsblatt”, „The Sarmatian Review”. Obecnie współpracuje z „Rzeczpospolitą” i „ Nową Konfederacją”.