Rynek pracy

W Polsce realizujemy jakąś swoją społeczną gospodarkę rynkową, ale daleką od założeń polityki ładu, subsydiarności, współodpowiedzialności. To, co powinniśmy wziąć z ordoliberalizmu, to uporządkowanie

Lasy Państwowe stały się quasi-państwem, łączącym zarząd ponad jednej czwartej powierzchni kraju z monopolem ekonomicznego wykorzystania lasów. Czas to zmienić, w interesie gospodarki i przyrody

Mamy jeszcze trochę miejsca, zanim osiągniemy szczyt krzywej Laffera. Dzięki podwyżce podatków można by zwiększyć wydatki publiczne na ochrona zdrowia czy przeciwdziałanie zmianom klimatycznym. Te wydatki miałyby dużą wartość społeczną

Rządy PiS to czas wzrostu wydatków socjalnych, silnego uzależnienia od USA i pogłębienia niektórych patologii państwa. Choć udało się osiągnąć np. większą ściągalność VAT i zmniejszenie ubóstwa skrajnego, wiele problemów pozostaje bez rozwiązania

Czy chodzi o pracę, mieszkalnictwo czy przyszłe emerytury – młodzi ludzie mają najbardziej pod górkę. W Polsce, ale i na świecie. Jeśli to się nie zmieni, czeka nas brutalna walka pokoleń

W zeszłym roku kilogram jabłek kosztował do 50 groszy, niektórzy sprzedawali za 10. Wielu producentów nawet nie zerwie tych jabłek, bo im się to nie opłaca

Kapitał ekonomiczny jest głównym czynnikiem hierarchizacji krajów i społeczeństw. Inne zasoby – polityczne, kulturowe – są słabsze, ale nie bez znaczenia; jeśli się ich odpowiednio używa, można realizować przy ich pomocy pewne cele

Premier Morawiecki, podwyższając płacę minimalną, nikomu nic nie daje. Pieniądze, które ewentualnie pójdą na podwyżki, są wypracowywane w przedsiębiorstwach

Urodzeni po ‘89 – zamiast kłócić się, czy transformacja była słuszna czy nie, czy o to za czyich rządów Polska była w większej ruinie, lepiej skupmy się na realnych reformach

Ignorując latami całymi wielokrotne przestrogi ekspertów, politycy doprowadzili do tego, że nasz kraj jednocześnie się wyludnia i zaludnia nowymi mniejszościami narodowymi, na które nie mamy żadnego poważnego pomysłu

Można pomyśleć Polskę liczącą 2-3 razy więcej ludzi niż dziś. Wymaga to mądrej polityki demograficznej, ale i pracy metapolitycznej: musimy pożegnać się z fiksacją na pochodzeniu etnicznym czy religii, i samookreślić się na nowo jako naród wyraźnie polityczny

Polityka migracyjna powinna być dostosowana do wymiernych potrzeb rynku pracy. Na podstawie dobrej diagnozy i strategii gospodarczej należy zdecydować, czy (i kiedy) Polska ma stać się krajem imigracyjnym