Idee Idee

Już przed rozpoczęciem pandemii podejście oparte na społecznym dystansowaniu było częścią kultury strachu. Przez pandemię idea, że nie powinniśmy być zbyt blisko siebie, może pozostać normą, gdy zagrożenia SARS-Cov-2 dawno już nie będzie

Odwrotnie niż zakładają polskie elity, scenariuszem bazowym jest amerykańska przegrana, nie amerykańskie zwycięstwo, które nie jest niemożliwe, ale bardzo mało prawdopodobne. To zaś dla Rzeczypospolitej zmienia bardzo wiele

Poważne obawy są uzasadnione, ale krzyk „to już autorytaryzm, totalitaryzm, dyktatura!” powinien być używany tylko w najbardziej niebezpiecznych momentach. Inaczej przestanie działać, jak to się stało w Polsce

W kulturze strachu istnieje jedna wartość, w którą wszyscy uwierzyliśmy. To „święte bezpieczeństwo”, które stało się celem samym w sobie. Widzimy to w bezprecedensowej chęci ludzi do poddawania się restrykcjom w dobie pandemii

Wszyscy jesteśmy potrzebni. Dotyczy to zarówno polityków o różnych wrażliwościach, jak i pracowników/wyborców/ podatników o różnych wrażliwościach i umiejętnościach. Ale zarówno wybierający, jak i wybierani powinni zdobyć elementarną wiedzę o tym, jak funkcjonuje umysł człowieka

Czym jest kontrola nad lękiem społeczności? Jest przede wszystkim władzą nad wyobrażeniami, nadawaniem im znaczeń i budowaniem sieci skojarzeń w umysłach

Giorgio Agamben błędnie krytykuje strategię społecznego dystansowania się w czasach pandemii. A jednak wykonuje zadanie filozofa: kruszenie wygodnych szablonów, a nie legitymizowanie tego, jak jest

We właśnie wydanym po polsku „Tragizmie polityki mocarstw”, najważniejszym dziele klasyka stosunków międzynarodowych i twórcy ofensywnego realizmu Johna Mearsheimera, świetnie widać zalety i wady realizmu politycznego

Pandemia nie jest wojną, ale może mieć skutki głębsze niż niejeden konflikt zbrojny. Oznacza powrót do pierwotnej polityczności. Uderza w „cywilizację rozpieszczenia” i jej ideę, że udało się w trwały sposób uchronić ludzi przed gwałtowną śmiercią

Zamiast dostarczać ciekawostki Pierwszemu Obiegowi, stwórzmy własny dyskurs. Z własnymi tematami debaty, własnymi sporami, własnymi ścieżkami legitymizacji

Szymon Hołownia prezentuje w swoim programie wizję, która częściowo może być bardzo bliska republikańskiemu myśleniu, zwłaszcza na poziomie diagnozy państwa i społeczeństwa, choć w innej części przebija z niej tęsknota za tym, żeby „było tak jak było”

Droga synodalna, choć stawia trafne i niekiedy konieczne pytania, raczej nie będzie prowadzić do niczego dobrego. Niemieccy katolicy w miejsce reformy, która w pewnych kwestiach jest niezbędna, proponują nową reformację, radykalnie zmieniającą oblicze Kościoła