Kazimierz Ujazdowski – samotny jeździec instytucjonalnego konserwatyzmu

Kazimierz Ujazdowski stanowi osobny głos w debacie publicznej w Polsce. Wybrzmiewa on choćby wtedy, gdy – wbrew „suwerenistom” i „federalistom” – stwierdza, że Trybunał Konstytucyjny może być poważnym głosem w obronie suwerenności, o ile odzyska swoją niezależność. Albo gdy, wbrew praktyce kolejnych obozów rządzących traktujących sejm i senat jako maszynki do głosowania, składa ponownie propozycję udemokratycznienia i otwarcia polskiego parlamentaryzmu. Lub gdy szuka złotego środka między polityzacją a korporatyzacją polskich sądów. Teksty na te tematy można znaleźć w jego nowym zbiorze publicystyki „Instytucje i ich wrogowie”. Ciekawie czyta się te artykuły, znając dotychczasową drogę polityczną i publicystykę Ujazdowskiego. Wybór jego wcześniejszych tekstów można znaleźć w zbiorze „Polityka ambitna: wybór publicystyki 1990–2013”. Wertując ten tom, można zauważyć, że jego krytyka postkomunizmu,...