Nie masz czasu na zapoznanie się z całością artykułu?
Wystarczy, że klikniesz ikonę „oznacz artykuł do przeczytania później”. Wszystkie zapisane publikacje znajdziesz w profilu czytelnika

Okrutny świat Mackiewicza

Wiadomo, że proza autora „Kontry” i „Drogi donikąd” nie oferuje łatwych przyjemności. Nowa praca ukazuje jednak, że doświadczenie zniewolenia politycznego jest dla Józefa Mackiewicza punktem wyjścia i przedmiotem bezustannego sprzeciwu
Wesprzyj NK
Proza „ptasznika z Wilna”, mimo rozmaitych przeszkód formalnych związanych z kwestiami praw autorskich, jest obecna w polskim uniwersum czytelniczym. W powszechnym odbiorze jest też traktowana jako „proza polityczna”, której centralnym problemem (przynajmniej w utworach powstałych po roku 1939) jest ekspansja komunistycznego ładu w latach II wojny światowej i po jej zakończeniu, dokonująca się przy politycznym, siłowym i propagandowym wsparciu Moskwy. Z czasem krytyka zdołała nawet wybaczyć Józefowi Mackiewiczowi „integralny antykomunizm”, za którego jednostronność nieraz usiłowano go w przeszłości atakować. Pośmiertnie niejako uznano, że doświadczenie komunizmu i jego zbrodni było dla autora „Drogi donikąd” absolutnie formacyjne, zaś jego stosunek do tego porządku politycznego przypominał – jak pisze Katarzyna Bałżewska – „krytyczną postawę Jeana Améry’ego wobec pobłażliwego stosunku powojennych Niemiec do swojej...

Chcesz uzyskać darmowy dostęp do całości materiału?

Zaloguj się do swojego konta lub utwórz nowe konto i zapisz się do newslettera

Współpracownik „Nowej Konfederacji”. Dr historii, o XX-wiecznych Bałkanach, Polsce i emigracji rosyjskiej pisuje od „Aspen Review” po „Teologię Polityczną”. Lubi sielanki.

Nasi Patroni wsparli nas dotąd kwotą:
9 717 / 26 000 zł (cel miesięczny)

37.37 %
Wspieraj NK Dołącz

Komentarze

Dodaj komentarz

Zobacz

Zarejestruj się i zapisz się do newslettera, aby otrzymać wszystkie treści za darmo