Nie masz czasu na zapoznanie się z całością artykułu?
Wystarczy, że klikniesz ikonę „oznacz artykuł do przeczytania później”. Wszystkie zapisane publikacje znajdziesz w profilu czytelnika

Małe państwa europejskie

Niech małe narody nie popadają w rozpacz, jakby nie było dla nich żadnej nadziei, lecz niech równocześnie z rozwagą zastanowią się, na czym opiera się ich bezpieczeństwo!
Wesprzyj NK
Artykuł opublikowany 29 lipca i 2 sierpnia 1911 roku w „GöteborgsAftonblad”. Ze szwedzkiego przełożył Krzysztof Zmyśliński Obecnie kontynent europejski dzieli się na dwadzieścia jeden państw w pełni zorganizowanych politycznie i formalnie uznawanych za całkowicie niezależne podmioty. Sześć z nich jest uznawanych za „mocarstwa”, pozostaje więc piętnaście o niższym statusie. W „zarysie klasyfikacji” współczesnych państw wskazałem, że przeciwstawienie mocarstwa i małego państwa jest schematyczne, podobnie jak potoczne przeciwstawienie klas wyższych i niższych w społeczeństwie. Tak jak klasa średnia istnieje pomiędzy skrajnymi biegunami społeczeństwa, tak samo w systemie państwowym istnieją państwa średnie pomiędzy organizmami wielkimi i małymi. Moje badania wykazały, że siedem spośród piętnastu państw niebędących europejskimi mocarstwami mogłoby aspirować do tej rangi. Są to byłe wielkie mocarstwa: Turcja, Hiszpania, Portugalia, Holandia...

Chcesz uzyskać darmowy dostęp do całości materiału?

Zaloguj się do swojego konta lub utwórz nowe konto i zapisz się do newslettera

(1864 – 1922), szwedzki politolog i polityk, twórca terminu „geopolityka”. Autor książki „Plan systemu polityki”, w której sformułowano pierwszy nowoczesny, holistyczny system nauki o państwie.

Nasi Patroni wsparli nas dotąd kwotą:
9 717 / 26 000 zł (cel miesięczny)

37.37 %
Wspieraj NK Dołącz

Komentarze

Dodaj komentarz

Zobacz

Zarejestruj się i zapisz się do newslettera, aby otrzymać wszystkie treści za darmo