Zbigniew Stawrowski

We współczesnym świecie ścisły związek liberalizmu z demokracją jest po prostu faktem. Państwo liberalno-demokratyczne czy też - jak je również nazywamy - demokratyczne państwo prawa, stało się modelowym rozwiązaniem nie tylko w krajach należących do kręgu cywilizacji zachodniej. Nic więc dziwnego, że w potocznym języku oba pojęcia zlewają się i często stosowane są wymiennie - liberał to ktoś, kto bezwarunkowo akceptuje ideę demokracji, demokrata zaś to wyznawca poglądów liberalnych.

Czy wolność może rządzić państwem? Czy władza może być władzą w służbie wolności? Tak postawiony temat musi budzić wątpliwości, ponieważ w potocznym mniemaniu każda władza, a zwłaszcza władza polityczna obdarzona środkami przymusu, wydaje się raczej tym, co dla ludzkiej wolności stanowi największe zagrożenie. Czy najwłaściwszym ujęciem wzajemnej relacji obu fenomenów nie byłoby raczej ostre przeciwstawienie: władza kontra wolność?

Platon był wielkim krytykiem demokracji. W jego dziełach odnajdujemy jednak także fragmenty wskazujące, że potrafił on dostrzec i docenić również jej ważkie zalety

Każdy porządek międzyludzki, a w szczególności każdy porządek państwowy oparty jest na pewnych fundamentalnych wartościach

We współczesnym świecie ścisły związek liberalizmu z demokracją jest po prostu faktem

Czym była idea solidarności, która z taką mocą objawiła się w Polsce w roku 1980 i 1981? Dlaczego po 1989 r. nie stała się ona fundamentem budowy nowego porządku ustrojowego?

Kiedy w 51 r. przed Chrystusem Marek Tuliusz Cyceron kończył pisać swoje najważniejsze dzieło polityczne „De Re publica”, nie wiedział jeszcze, że były to już ostatnie chwile rzymskiej republiki

Życie wspólnoty politycznej jest u Arystotelesa celem samym w sobie. Poza wspólnotą polityczną nic istotnego się nie dzieje, to ona stanowi najwyższy cel

Idea republiki – przy jej właściwym rozumieniu – odzwierciedla i niesie w sobie najgłębsze intuicje spośród tych, które towarzyszyły refleksji politycznej od początku naszej cywilizacji