Kryzys był tyleż nieoczekiwany, co przewidywalny. W listopadzie 2020 Birma poszła głosować (co opisywałem dla NK). Społeczeństwo pokazało armii „gest Kozakiewicza”, unicestwiając przy urnach wyborczych przybudówkę armii, USDP. Zapanowała euforia, niezakłócona przez działania samej USDP. Wojskowa przybudówka od razu wzięła przykład z Trumpa i „na bezczelnego” zakwestionowała wynik wyborczy, krzycząc o fałszerstwach. Wywołała śmiech na sali, bo wybory były uczciwe. Nawet jeśli zdarzyły się jakieś drobne nieprawidłowości na terenach etnicznych, to i tak nie zmieniłoby to wyniku, który był oczywisty: czerwona karta dla USDP. W efekcie trumpowskie zaklinanie rzeczywistości przez USDP wywołało reakcję podobnej do tej, jaką obdarza się u nas różnych skrajnych oszołomów (co pokazuje, nawiasem mówiąc, jak intelektualnie nisko upadło sama USDP, druga największa partia birmańska). Dla birmańskiej...