W poszukiwaniu makowego księżyca

To jedna z tych książek, które można oglądać godzinami, chociaż nie są albumem, bo wzrok sam angażuje się natychmiast w grę „Wytęż wzrok...” i skacze od szczegółu do szczegółu, nie wierząc, że może ich być aż tyle. Kufry, szkandele, urynały, sepety, kandelabry, patelnie, słoje, poręcze schodów, ba, szczotki, szesnaście rodzajów szczotek i nakrochmalone, sztywne koszule, niepokojące jak sambenito. Pół słownika kultury materialnej dawnych Niderlandów można by wsypać do tego felietonu, a jeśli zajrzeć do dziecinnego pokoju to można tam, jak we fraktalu, odkryć kolejny, jeszcze mniejszy domek dla lalek, rzekłbyś – księżyc makowy z wiersza Miłosza. Nie wszystkie są równie doskonale; czasem farby zblakną i cały domek okazuje się spłowiały – mdły błękit, blada zieleń, cień złota, paleta żółci; chwała...