Egzotyczna propozycja Orbána

Budapeszt stał się laboratorium nowych rozwiązań bezpieczeństwa w walce z pandemią, wprowadzanych przez przywódców posiadających demokratyczny mandat do rządzenia. Działania Orbána warto oceniać bez skrajnych emocji, które targają jego zaprzysięgłymi krytykami i bezkrytycznymi wielbicielami. W czasach pandemii koronawirusa przypomina mi się opowieść – do dzisiaj nie wiadomo, na ile prawdziwa – o rzekomej reakcji socjaldemokratycznego kanclerza RFN Helmuta Schmidta na porwanie przez terrorystów z Frakcji Czerwonej Armii prezesa Niemieckiego Zwiazku Pracodawców, Hannsa Martina Schleyera. Wczesną jesienią 1977 roku, wkrótce po jego uprowadzeniu, kanclerz miał zwołać konferencję z przedstawicielami najważniejszych instytucji państwowych i zakomunikować zebranym wprost, aby nie oglądając się na konstytucję (w niemieckiej tradycji Rechtsstaat niepodważalną świętość), ograniczenia parlamentarne i polityczne zaproponowali sposób uwolnienia porwanego. „Drodzy Państwo, chcę usłyszeć propozycje...