Wielki Tydzień, wielka trwoga

Lęk rośnie niemal tak samo jak pleśń. A z pleśnią wiadomo, jak bywa: najpierw długo nie widać nic, ale kiedy nad błyszczącą i kuszącą gładzią konfitury morelowej pojawi się jedna mała jak łepek od szpilki puchata kulka, to znaczy że cały słoik nadaje się do kosza. Podobnie z lękiem: do pewnego momentu ludzie owszem, stosują się do forsowanych w czasach epidemii nowych reguł społecznych (odstęp w kolejce, drzwi tylko łokciem, no handshake), ale czynią tak trochę z szacunku dla przepisów, a trochę przez rozsądek: no tak, bez sensu byłoby się zarazić. Czyniąc tak, zakładają jednak, że przed siedemdziesiątką powinno się jakoś udać, że skoro nigdy nie udało się trafić czwórki w Lotto, to i w drugą stronę fortuna powinna działać...