Chiny wstają z kolan. Ale czy faktycznie były na kolanach?

Ciężkich doświadczeń Chin w okresie między pierwszą wojną opiumową (1839-42) a zwycięstwem komunistów w wojnie domowej nie sposób zanegować. Jednak w ciągu ostatnich 30 lat stulecie upokorzeń podległo daleko idącej mitologizacji, zaciemniającej realny obraz wydarzeń. Zemścić się za krzywdy Proklamując ChRL w 1949, Mao Zedong ogłosił koniec stulecia upokorzeń. Sprawa została zamknięta. Nowe Chiny miały powstać z kolan, dumnie spojrzeć w przyszłość i odbudować swoją mocarstwowość, tym razem w kształcie obmyślonym przez Komunistyczną Partię Chin. Taka wersja obowiązywała do lat 90., kiedy partia w celu wzmocnienia legitymacji nadszarpniętej masakrą na placu Tienanmen w coraz większym stopniu zaczęła się odwoływać do nacjonalizmu, zawsze zresztą obecnego w jej ideologii. Stulecie upokorzeń stało się aktualnym problemem. Zadaniem Chin stał się rewanż za krzywdy...