Ślązacy, czyli naród urojony

Nie masz czasu na zapoznanie się z całością artykułu?

Wystarczy, że klikniesz ikonę „oznacz artykuł do przeczytania później”. Wszystkie zapisane publikacje znajdziesz w profilu czytelnika

Władza woli nie wiedzieć, a służby nie mówić

16.01.2014

Maciej Gurtowski

Służby specjalne są po to, by chronić obywateli. Poczucie bezpieczeństwa jest jednak subiektywne. Zagrożeniem można legitymizować najbardziej brutalne posunięcia. Kto pilnuje strażników?

Służby specjalne są po to, by chronić obywateli. Poczucie bezpieczeństwa jest jednak subiektywne. Zagrożeniem można legitymizować nawet najbardziej brutalne posunięcia. Kto więc pilnuje strażników? Odwołując niedawno szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego, premier jasno dał do zrozumienia, że od służb oczekuje przede wszystkim działania w ciszy; czego jego zdaniem poprzedni szef SKW – gen. Janusz Nosek – nie mógł zapewnić. Powołany na miejsce Noska płk Piotr Pytel jest zaś podobno cichy i skuteczny. Przy okazji tych wydarzeń warto się jednak zastanowić, kto patrzy na ręce rozmaitym „cichym” ludziom czuwającym nad naszym bezpieczeństwem. Cała władza w ręce Tuska Ile mamy w Polsce służb specjalnych? Ich liczba waha się w zależności od kryterium uznania danej instytucji za służbę specjalną. Przyjęło się do kategorii tej...

Chcesz uzyskać darmowy dostęp do całości materiału?

Zaloguj się do swojego konta lub utwórz nowe konto i zapisz się do newslettera

Maciej Gurtowski

Stały współpracownik „Nowej Konfederacji”. Doktor socjologii z UMK, autor rozprawy o aferach gospodarczych III RP. Naukowo zainteresowany ciemną stroną relacji międzyludzkich: korupcją, przestępczością, sytuacjami nielojalności. Współpracował przy programach badawczych m.in. Polskiej Platformy Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Transparency International, Centralnego Biura Antykorupcyjnego. Czynnie zaangażowany w ruch rekonstrukcji historycznej, dawniej jako „przebieraniec”, dziś chętniej poświęca czas archeologii eksperymentalnej. Kolekcjoner starych scyzoryków. Żonaty, dzieciaty, usatysfakcjonowany. Uważa, że choć pochodzenia trudno się wyprzeć, to można zrobić coś, aby móc być z niego dumnym.