Stanisław Estreicher

Historyk prawa, bibliograf i publicysta. Urodził się 26 XI 1869 r. w Krakowie, jako syn Karola Józefa Teofila. Studiował w Krakowie, Berlinie i Wiedniu. Od 1887 r. pomagał ojcu przy zbieraniu i porządkowaniu materiałów do wydawanej przez niego Bibliografii polskiej i prowadził korektę kolejnych tomów; po śmierci ojca kontynuował samodzielnie jego dzieło, wydając dziesięć tomów Bibliografii aż do 1939 r. Współpracował z kilkoma czasopismami warszawskimi, przede wszystkim z Ogniskiem, a w r. 1898 przyjął posadę redaktora działu literackiego krakowskiego "Czasu", w którym popularyzował idee młodopolskie. W 1902 r. został profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego, wielokrotnie pełnił również obowiązki dziekana i rektora UJ. Od 1912 r. stał się członkiem Akademii Umiejętności oraz wielu towarzystw naukowych. Napisał wiele rozpraw literackich poświęconych m.in. Asnykowi, Słowackiemu, był wielbicielem twórczości Wyspiańskiego. Aresztowany przez hitlerowców wraz z wielu profesorami UJ w trakcie Sonderaktion Krakau, zmarł 28 XII 1939 r. w obozie koncentracyjnym Sachsenhausen. Ośrodek Myśli Politycznej wydał wybór pism Estreichera pt. Konserwatyzm krakowski.