Śluzy międzyludzkie są różnie ustawione, wiadomo; jedni chlustają zawartością swojej pamięci, tej głębokiej i tej podręcznej, roztaczają ogon swoich przekonań, uprzedzeń i wrażeń, inni cedzą siebie po kropli, niczym najszlachetniejszy destylat. Utarło się przez laty, że chodzi o różnicę między introwertykami a ekstrawertykami, i rzeczywiście, ekstrawertykom łatwiej przychodzą te rzeczy, zwykle podobnie jak perspiracja; łatwiej im przekraczać bariery międzyludzkie, więc na tej fali płyną, pomieszane niczym ładownie kontenerowca, serdeczne zaproszenie na sernik, szczere pytanie o dzieci i spontaniczne wyznanie o swoich wcześniejszych postach, losach, głosach (wyborczych). Introwertyk się wstydzi lub ceni (tak trudno to odróżnić), sznuruje usta, raczej wsuwa niż wysuwa szufladę. Ale to nieprawda, że nadekspresja zarezerwowana jest dla spontanicznych. Jest w relacjach międzyludzkich miejsce na nalot dywanowy i...