Jesienna kampania wyborcza, wyjątkowo spolaryzowana i brutalna nawet jak na standardy latynoamerykańskie, zapowiadała wyraźnie, że przekazanie władzy nie nastąpi płynnie i bezboleśnie. Przegrany (zresztą tylko minimalnie) kandydat brazylijskiej prawicy, a jednocześnie ustępująca głowa państwa, czyli Jair Bolsonaro, przyjaciel i pojętny uczeń Donalda Trumpa, od tygodni przygotowywał swoich zwolenników na wariant antydemokratyczny, sugerując możliwość sfałszowania wyników przez opozycję. Kandydat zwycięski, Luiz Inácio Lula da Silva, lider szerokiego frontu centrum i lewicy, a przy okazji były prezydent z lat 2003-10 i bohater wielu skandali korupcyjnych z tamtego okresu, z analogiczną konsekwencją zwalał na rywala winy za całe zło tego świata, nazywając go nawet „ludobójcą”. Dwaj charyzmatyczni przywódcy rozbujali emocje społeczne do maksimum, nie pozostawiając pola na jakikolwiek kompromis. W pewnym momencie stało się...