Wpisz kwotę, którą chesz przekazać na rzecz NK
“Akademik i doradca, pewien czas po opisanych zdarzeniach wrócił do pracy naukowej na innej uczelni” – i to jest optymistyczne. Oby sam nie przesiąkł tą zgnilizną.
Kilka lat temu na jednym z czołowych polskich wydziałów prawa, członkom samorządu studenckiego zaoferowano preferencyjne traktowanie podczas rekrutacji na doktorat, w zamian za oddanie głosu na ówczesnego dziekana podczas wyborów akademickich. A to tylko wierzchołek patologii.
Jako uzupełnienie warto dodać, że średnie stawki szkoleniowe za 45 min. (tzw. godzina lekcyjna) znajduję się w przedziale 100-200.
Mafia w gronostajach – to adekwatne określenie. Mój kolega młody asystent na wydziale chemii jednego z naszych uniwersytetów wyjechał na stypendium do Hiszpanii gdzie badał najnowsze technologie zasilania bateryjnego. Gdy wrócił i próbował zająć się tym samym na polskim uniwersytecie jego promotor zagonił go jako “murzyna” do pisania jego prac naukowych, i to w kompletnie bezsensownej, nikomu niepotrzebnej tematyce w której tenże profesor ma “dorobek” i pokaźną ilość “publikacji” (czytaj: zadrukowany papier nadający się na podpałkę albo do WC w wiadomym celu). Młodzi asystenci albo się buntują albo o dziwo dostosowują. Przykładem jest inny kolega asystent na Wydziale Politologii który w rozmowie ze mną pomstował na władze wydziału które odmówiły jemu i koledze marnych 25 tyś/na głowę na “kwerendę biblioteczną w Brukseli” (w tym miejscu szczęka mi opadła w reakcji na tak bezczelne skąpstwo *ironia*) podczas gdy sami “konferują naukowo” koniecznie w Grecji, na Cyprze czy w Turcji… A im biedakom nawet ochłapów żałują … Ciekawe jak długo potrwa ten MONEY FOR NOTHING na polskich uniwerkach.
Wierszyk jaki kiedys napisałem (pracowałem na uczelni):
Na polskiej uczelni od samego rana, Jebana siedzi Mafia Habilitowana (JMH) W dupie ma naukę, marnuje talenty, Myśli tylko o tym jak robić przekręty, Komu tu dokopać, kogo dziś ujebać, Komu ukraść pomysł, nikogo się nie bać, Pracować już się nie chce, mózg już wypalony, Raz zdobyta władza pozwala kraść miliony Młodym koło dupy zrobić jest ich pasją, Podskoczyć się nie ważą, bo co z habilitacją? Młodzi wnioski piszą, walczą o fundusze, Pan profesor za to tuczy swe półtusze Napisze młody wniosek, zdobędzie trochę kasy, Pan Profesor przyjdzie, na swój udział łasy. Młody się narobi, Mafia haracz zgarnie Bo w mniemaniu swoim wciąż zarabia marnie. Konferencje? Owszem, tylko zagraniczne Z pracą asystenta wystąpić publicznie. Bankiet to okazja by zjeść dobrą kolację, Przy winku od kolesi zebrać gratulacje, Za pracę asystenta, za jego wysiłek, A młody przy wypłacie dostanie kopa w tyłek, Młody nie pojedzie, wciąż słyszy że za młody, Pójdzie na zastępstwo na czas Pana przygody, Napisze publikację, w nocy się zajedzie, Dopisze się Pan rano na samiutkim przedzie, Użyje prawa pięści, Pan Profesor lub Docent, Nazwisko swe wycenia na osiemdziesiąt procent, Bez nazwiska magii prac by nie przyjęli, Płać młody frajerze, po to cię przyjęli.
Dobra dość już żali na dzisiejszy wieczór, Otwórz sobie piwko, idź poczytaj dzieciom, Bądź pogodnej myśli, przyjdą jeszcze chwile, Gdy położysz kwiatki na Mafii mogile, Jedna wielka prośba młody Asystencie, Gdy przeminą lata, gdy wiedzy ci przybędzie, Gdy zdobędziesz władzę i młodych pod opiekę, Wspomnij dawne czasy, pozostań człowiekiem
Myślę, że tym większa jest szansa na pojawienie się owego wyczekiwanego, „zdeterminowanego i silnego ministra”, im więcej będzie tego rodzaju publicznych głosów. Pod warunkiem, że nie będą anonimowe…
Można tylko potwierdzić, skala deprawacja środowiska profesorskiego, jak i też adiunktów (zwłaszcza tych po habilitacji) jest ogromna. Natomiast nie pokładałbym nadziei w politykach (ministrach), z ich strony można się tylko spodziewać pogorszenia sytuacji, a nie jej uzdrowienia. Istotnych i trwała zmian może się tylko spodziewać po całkowitej reorientacji życia polityczno-społecznego w kraju, a zwłaszcza tego obszaru zagranicznego, pod wpływie którego jesteśmy obecnie. Bez tych zmian cywilizacyjnych nie łudźmy się by nam się udało uzdrowić ten obszar życia społecznego. Nie oznacza to jednak byśmy teraz poddali się walkowerem, walczyć można i należ, a Wasza inteligencja podpowie Wam jak należy to robić. Pseudonaukowe kanalie i gnidy należy tępić różnymi sposobami, zwłaszcza upowszechniając wiedzę o nich. W walce tej nie zapominajmy jednak o rzeczy najważniejszej, o własnym dorobku naukowym.
Typowe. Dobrze zrobiłeś, że stamtąd uciekłeś. Szkoda tylko, że ze swoim dorobkiem nie poszukałeś szczęścia na innej uczelni. To nie jest tak, że środowisko profesorskie w całej Polsce zna się i kocha i wystawia niepokornym wilcze bilety. Wręcz przeciwnie. Ci wredni, podstawiają nogi nie tylko młodym, ale i sobie wzajemnie. Są też profesorowie oddani nauce i pracujący z powołania. Mądrzy i świadomi tego, co dzieje się w ich środowisku. Tak więc na spokojnie można trzasnąć za sobą drzwiami, rozejrzeć się i wystartować w konkursie gdzieś indziej. Istnieje duża szansa, że zostanie się tam przyjętym z pełnym zrozumieniem. U Ciebie tym większa, że masz się czym pochwalić.
Na uczciwość w konkursach bym nie liczył. Z prostego powodu ponad 90 procent z nich rozpisywanych jest w ramach posiadanego przez uczelnię etatu na którym już ktoś pracuje. Rzadko się zdarza aby wyrzucili swojego i przyjęli nowego, młodego z etykietą niepokorny. Tamten swój, być może słabszy zawsze będzie wdzięczny a ten nowy nieznany jeszcze dymu na robi. Brałem udział w wielu takich ustawkach aż mnie znudziły
Kiedyś usłyszałem od jednego z wykładowców, że takie osoby jak ja na doktoracie są niewygodne dla takich jak on, bo później się trzeba bić o pracę. A nie jest im to do życia potrzebne. No i siedzę teraz na zagranicznym stypendium i robię doktorat na obczyźnie zamiast w Polsce.
Skala patologii na uczelniach jest tak porażająca, że należaloby je zlikwidować. Powszechne jest dopisywanie profesorów do prac, do których nie wnieśli wkładu. Ale od wczoraj nie mogę wyjśc ze zdumienia, że nie dotyczy to tylko jednostek, w których jest się zatrudnionym, ale także pojawia się wymóg dopisania recenzenta do publikacji wynikającej z doktoratu. Otóż to mnie spotkało. Pracę doktorską z biologii wykonałam w UK za pieniądze UE (w ramach projektu Marie Curie). Obrona odbyła się na jednej z dużych uczelni w Warszawie. Od początku recenzenci sugerowali, że warto kontynuować współpracę z nimi. Wczoraj, trzy miesiące po pozytywnie zakończonej obronie otrzymałam propozycję “nie do odrzucenia”. Artykuł przepisany co do słowa z mojej pracy, zawierający wyniki pozyskane w UK z autorami Recenzent 1; Recenzent 2 oraz ja (na końcu) jako doktorant. Z tekstu materiałów dowiedziałam się, że wszystkie dane były pozyskane w Warszawie, w Katedrze, z której pochodził jeden z recenzentów. Do maila była dołączona sugestia, że taka publikacja ułatwi mi pozyskanie etatu a w przyszłości awans w postaci habilitacji. Oczywiście odmówiłam informując, żę nie mogę publikować pracy z autorami, którzy nie wnieśli wkładu oraz, że obecnie jestem w UK, gdzie otrzymałam 2-letni angaż.Wściekły recenzent odpisał mi, że w UK to oni też mają kontakty i jeszcze mnie załatwi! Szkoda słów.
Jak bym dostał coś takiego na maila, to następnego dnia byłbym w prokuraturze
Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *
Komentarz *
Nazwa *
E-mail *
Witryna internetowa
Zapisz moje dane, adres e-mail i witrynę w przeglądarce aby wypełnić dane podczas pisania kolejnych komentarzy.
Artykuł z miesięcznika:
W dziedzinie naszej psychologii narodowej, przede wszystkim samopoczucia narodowego, odegrała epopeja napoleońska bardzo dużą rolę. Nie mniej silnie zaważyła na następnym półwieku naszej polityki zagranicznej
Pandemia nie jest wojną, ale może mieć skutki głębsze niż niejeden konflikt zbrojny. Oznacza powrót do pierwotnej polityczności. Uderza w „cywilizację rozpieszczenia” i jej ideę, że udało się w trwały sposób uchronić ludzi przed gwałtowną śmiercią
Skutkiem opisywanego modelu ustrojowego była nierówna suwerenność państw członkowskich – większa wśród państw największych i mniejsza w tych słabszych ekonomicznie. Fragment książki „Pokryzysowa Europa”
By uniknąć losu marksistów, geopolitycy muszą w swoim myśleniu zaprzestać popełniania „grzechów” ciężkich: od pychy począwszy, przez determinizm, uniwersalizm, redukcjonizm, na sekciarstwie skończywszy
Dzisiejszym ładem międzynarodowym targają sprzeczne tendencje. Wobec tego również dziś musimy zadać sobie pytanie o to, czy Polska powinna być państwem rewizjonistycznym czy zachowawczym
„Jeżeli młode pokolenie nie weźmie się za solidną rewizję historii i narodowego imaginarium, to zmarnuje swoją największą szansę”: fragment książki „Wyjście awaryjne. O zmianie wyobraźni politycznej” Rafała Matyi.
Zapisz się na listę mailingową i wybierz, na jaki temat chcesz otrzymywać alerty:
Login lub e-mail
Hasło
Zapamiętaj mnie
English
